Ήρθα από τις σπουδές μου τον Αύγουστο του 1999. Το Εργαστήρι μόλις είχε αρχίσει τη λειτουργία του. Ήξερα τα παιδιά από παλιά και εκτιμούσα αυτό που έκαναν, ενώ μια φίλη μου είχε αρχίσει ήδη να συμμετέχει… Εγώ, χωρίς να έχω από πριν κάποια ιδιαίτερη κλίση ή σκέψη για ενασχόληση με τον παραδοσιακό χορό, οδηγήθηκα στο Εργαστήρι με τη σκέψη ότι ήθελα να μάθω να χορεύω κρητικούς χορούς. Τελικά δεν έμαθα μόνο κρητικούς, αλλά και χορούς περιοχών που ούτε καν ήξερα!
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά στη ζωή μου… Ήμουν 25 και τώρα είμαι 45. Δεν μπαίνει σε λόγια η πορεία της ζωής μου αυτά τα είκοσι χρόνια, όμως είναι ωραίο ότι πάει παράλληλα με το Εργαστήρι. Εδώ μάθαμε να χορεύουμε με άλλους ανθρώπους και, με τον καιρό, συνδεθήκαμε βαθύτερα με κάποιους από αυτούς, γιατί ο χορός οδηγεί και σε άλλου είδους συνδέσεις.
Θα μου άρεσε να είχαμε περισσότερες συμμετοχές σε εκδηλώσεις ως χορευτική ομάδα και να κάναμε περισσότερα ταξίδια για να πάρουμε μέρος σε χορευτικές συναντήσεις. Νομίζω θα μας έκανε πολύ καλό να είχαμε κι άλλες τέτοιες εμπειρίες, που δένουν μια ομάδα. Γιατί αυτό που θυμάται πιο πολύ κάποιος είναι εμπειρίες με περισσότερη ένταση από τις εβδομαδιαίες μας συναντήσεις. Και η ευκαιρία για τη βίωση τέτοιων εμπειριών είναι κάποιες παραστάσεις και κάποιες παρουσιάσεις/συμμετοχές στο εξωτερικό.
Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα είμαι εδώ, αλλά όσο είμαι μου αρέσει να το ζω. Η επαφή μου με το Εργαστήρι έχει να κάνει με ψυχαγωγία, χαλάρωση, άνοιγμα με ανθρώπους. Αφήνω τη ροή να προχωρήσει από τους ανθρώπους που το έστησαν κι εγώ απλώς έρχομαι, χορεύω και περνώ όμορφα.
Στο Εργαστήρι ζω τον χορό ως μέσο έκφρασης, με τρόπο που σε κάνει να νιώθεις ότι έχεις μια ελευθερία, ενώ υπάρχουν συγκεκριμένα βήματα, συγκεκριμένη κίνηση, συγκεκριμένο ύφος. Είναι δύσκολο να το εξηγήσεις… Παράλληλα είναι και οι ανθρώπινες σχέσεις, οι σχέσεις οικογένειας που υπάρχουν στην ομάδα. Με τα χρόνια έχουν αναπτυχθεί κοινοί κώδικες επικοινωνίας και αντίληψης για τον χορό και για ό,τι τον περιβάλλει. Με αφορμή τον χορό γίνονται πάρα πολλά… Εκτιμώ πολύ το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, βάζουν τόση ενέργεια και ζωή στο να στήνεται όλο αυτό. Καταλαβαίνω ότι πρέπει να είναι πολύ δύσκολο, αλλά ταυτόχρονα προφανώς σε ανταμείβει.
Οι πολύ ωραίες μου στιγμές στο Εργαστήρι είναι στις παραστάσεις και πριν από αυτές. Η κουβέντα που κάνουμε, τα ποτά που πίνουμε, η ένταση της παρουσίασης… όλα αυτά είναι πολύ ωραία και σε δένουν με τους ανθρώπους. Σίγουρα οι στιγμές που θυμάμαι δεν έχουν να κάνουν με βήματα χορού, αλλά με ανταλλαγή ενέργειας και αγάπης με ανθρώπους που χορεύουμε μαζί.