Μετά τις σπουδές μου στο εξωτερικό και την επαφή μου με άλλα είδη χορού, ένιωσα την ανάγκη να μάθω και τους χορούς του τόπου μου. Όταν η κόρη μου έγινε τριών ετών και είχα περισσότερο χρόνο, ένιωσα πως έπρεπε να κάνω κάτι που να με ευχαριστεί. Έτσι άρχισα να αναζητώ μια σχολή ή σύλλογο, για να μάθω παραδοσιακούς χορούς.
Στο Εργαστήρι δεν ήρθα γιατί μου το σύστησε κάποιος. Το Εργαστήρι το έψαξα… Συγκεκριμένα, έκανα την έρευνά μου διαδικτυακά για σχολές χορού ή συλλόγους που δίδασκαν παραδοσιακό χορό, αναζητώντας βιντεάκια με παραστάσεις ή παρουσιάσεις τους. Ήθελα να δω αν πραγματικά ακολουθούσαν την παράδοση. Έτσι παρακολούθησα και ένα βιντεάκι από παράσταση του Εργαστηρίου στο Αρχοντικό της Αξιοθέας που με έπεισε. Πήρα τηλέφωνο και παρουσιάστηκα. Έκτοτε (τα τελευταία, νομίζω, έξι χρόνια) μετρώ τις απουσίες μου το βράδυ της Παρασκευής στα δάχτυλα των δύο χεριών μου (αν εξαιρέσω, φυσικά, την εγκυμοσύνη/γέννηση του γιου μου). Όση κούραση και αν νιώθω την Παρασκευή το βράδυ και όσο και αν σέρνομαι να έρθω ως το Αρχοντικό, φεύγω πάντοτε γεμάτη ενέργεια και κέφι.
Επομένως, ερχόμενη στο Εργαστήρι περίμενα να μάθω παραδοσιακό χορό από άτομα που κατέχουν το αντικείμενο. Αυτό που δεν περίμενα και με εξέπληξε ευχάριστα ‒και συνεχίζει να με εκπλήσσει‒ είναι η αγάπη για τον παραδοσιακό χορό, η αφοσίωση και η πολύπλευρη προσέγγιση σε όλες τις δραστηριότητες που οργανώνονται, αλλά και το πόσο στοχευμένες είναι αυτές οι δραστηριότητες, ώστε να προσφέρουν κάτι· και αυτό το κάτι να είναι ουσιαστικό! Δεν περίμενα, επίσης, τις ανθρώπινες σχέσεις μεταξύ των μελών του Εργαστηρίου, που από φιλικές εξελίσσονται σε οικογενειακές. Δεν περίμενα να γνωρίσω μια τόσο εξαίρετη, ίσως και επίλεκτη, ομάδα ανθρώπων, δασκάλων και μαθητών, που δίνουν πολύ περισσότερα από όσα παίρνουν. Δεν περίμενα να χορεύω με άτομα που γουστάρουν τόσο πολύ να χορεύουν παραδοσιακούς χορούς…
Τι περιμένω από το Εργαστήρι στο μέλλον; Δεν ξέρω, γιατί μου είναι αδύνατο να φανταστώ πού θα οδηγήσει η δημιουργικότητα των δασκάλων και των μαθητών τους. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι θα είναι κάτι καινοτόμο, παρόλο που το αντικείμενο είναι ο παραδοσιακός χορός. Σε δέκα χρόνια, λοιπόν, θα είμαι ακόμη μέλος του Εργαστηρίου. Δεν με ξεφορτώνεστε τόσο εύκολα…