Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στην Ελλάδα, μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχω σε ένα εργαστήρι παραδοσιακού χορού, από το οποίο έμαθα τον σεβασμό στην παράδοση και ό,τι αυτή εκπροσωπεί. Επιστρέφοντας στην Κύπρο, με το πέρας των σπουδών μου, έψαχνα για έναν χώρο ο οποίος να εκφράζει όσα αγάπησα στον παραδοσιακό χορό, όπως τον γνώρισα ως φοιτήτρια. Γιατί παραδοσιακός χορός δεν σημαίνει, απλώς, πιανόμαστε χέρι-χέρι και μαθαίνουμε βήματα. Ο παραδοσιακός χορός είναι τρόπος έκφρασης, είναι τρόπος επικοινωνίας, είναι τρόπος συμβίωσης.
Ευτύχησα, κάποτε, λοιπόν, να παρακολουθήσω μια παράσταση του Πολιτιστικού Εργαστηρίου Αγίων Ομολογητών και αμέσως ένιωσα ότι ανήκω σε αυτή την ομάδα, κι ας μη γνώριζα κανέναν προσωπικά. Και κάπως έτσι έγινα κι εγώ μέλος αυτής της υπέροχης παρέας!
Στην πορεία κλήθηκα να διδάξω χορό στα μικρότερα μέλη του Εργαστηρίου μας, ηλικίας 8-10 χρόνων. Η αλήθεια είναι ότι θεώρησα τιμή μια τέτοια πρόταση, αφού θα μου δινόταν η ευκαιρία να προσθέσω κι εγώ το λιθαράκι μου σε ό,τι ονομάζεται παράδοση, με την έννοια της εμπειρίας που παραδίδεται από τη μια γενιά στην επόμενη. Κι είναι, πραγματικά, θαυμάσιο να βλέπεις αυτά τα μικρά χεράκια να πιάνονται σφιχτά το ένα με τ’ άλλο, να παρατηρείς αυτά τα γεμάτα αυτοπεποίθηση χαμόγελα στα προσωπάκια των παιδιών που καμαρώνουν για την προσπάθειά τους, να παρακολουθείς την επιμονή του κάθε παιδιού και να αντιλαμβάνεσαι το πώς αυτά τα παιδάκια κοινωνικοποιούνται σιγά-σιγά και γίνονται ομάδα ‒ αξίες σημαντικές για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους, μα και της ψυχικής τους ολοκλήρωσης.
Αργότερα, είχα την τύχη να εμπλακώ ακόμα πιο ενεργά στο Εργαστήρι, συγγράφοντας συνδετικά κείμενα για τις χορευτικές μας παραστάσεις. Και το θεωρώ αυτό τύχη, διότι το να μοιράζεσαι ιδέες και βιώματα με ανθρώπους με το ίδιο πάθος για δημιουργία, είναι μεγάλη ευλογία! Ευλογία ήταν, επίσης, η στιγμή που χάρηκα τον εξάχρονο, τότε, γιο μου στον πρώτο του χορό, σε αυτόν τον ίδιο χώρο, που εδώ και 20 χρόνια φιλοξενεί μα και παράγει πολιτισμό.
Πέρασε κιόλας μια δεκαετία από τότε που έγινα μέλος του Εργαστηρίου… «Να μας έχει ο Θεός γερούς, πάντα να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε, με χορούς κυκλωτικούς κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς», παρέα με τις νεότερες γενιές που συμμετέχουν ήδη, μα και εκείνες που είναι να ’ρθουν, μιας και η παράδοση είναι αλυσίδα που συνδέει τις γενιές μεταξύ τους και το εύρος της καλύπτει τόσες πτυχές, όσες κι ίδια η ζωή…