Γνώριζα τον Παναγιώτη και τη Χριστιάνα από την ενορία των Αγίων Ομολογητών. Όταν αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια ομάδα παραδοσιακού χορού, βρήκα την ευκαιρία να δοκιμάσω. Πάντα μου άρεσε ο χορός, αν και δεν είχα ιδιαίτερη εμπειρία. Σαν μουσικός, μελετούσα και έπαιζα κυρίως κλασική μουσική. Τώρα μου δινόταν η ευκαιρία να γνωρίσω και την παραδοσιακή μουσική της Ελλάδας και της Κύπρου.
Από την αρχή ένιωσα να με ελκύει ιδιαίτερα η μουσική, η απίστευτη ποικιλία χορών, ρυθμών, ύφους, όλα αυτά δοσμένα μέσα από τον γνήσιο ενθουσιασμό των δασκάλων. Η δική τους αγάπη για την παράδοση, ο σεβασμός, η επιστημονική προσέγγιση και η συνεχής αναζήτηση του αισθητικά ωραίου αλλά και αυθεντικού σε κάθε εκδήλωση, μαζί με ένα κλίμα αποδοχής, χαράς, ενθάρρυνσης και δημιουργικότητας, ήταν τα στοιχεία που με κράτησαν κοντά στο Πολιτιστικό Εργαστήρι για είκοσι ολόκληρα χρόνια.
Οι ζεστές ανθρώπινες σχέσεις, οι φιλίες που δημιουργήθηκαν μέσα σ’ αυτόν τον χώρο της τέχνης, είναι το ουσιαστικότερο κέρδος από τη λειτουργία του Πολιτιστικού Εργαστηρίου. Θεωρώ ότι είναι από τους ελάχιστους χώρους που λειτουργούν χωρίς ανταγωνισμούς και εστιάζουν στην ικανοποίηση των βαθύτερων αναγκών της προσωπικότητας και όχι σε μια επιφανειακή επίδειξη.
Τα παιδιά μου γνώρισαν το Εργαστήρι μέσα από δραστηριότητες χορού και θεάτρου, αλλά και συμμετέχοντας σε Ευρωπαϊκά Προγράμματα. Ωφελήθηκαν αφάνταστα σε όλους τους τομείς και δημιούργησαν σημαντικές φιλίες. Για κάποιο χρονικό διάστημα χόρευε μαζί μας και ο Χάρης, ο άντρας μου. Και ενώ δεν είχε καθόλου εμπειρία από χορό, κατέληξε να χορεύει σε παραστάσεις! Μάλιστα, χορέψαμε όλη η οικογένεια σε κάποιες εκδηλώσεις!
Το Πολιτιστικό Εργαστήρι είναι σήμερα ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Θα ήθελα να συνεχίσει την πορεία του με την ίδια ευρύτητα πνεύματος που καθόριζε μέχρι τώρα τις δραστηριότητές του και με κύριο στόχο τη χαρά της συνεύρεσης και της επικοινωνίας των ανθρώπων!